Reparametryzacja opłaty mocowej

5 dni temu

Od 1 października 2020, w ramach implementacji rynku mocy, wdrożono tzw. „opłatę mocową”, która na mocy Ustawy o rynku mocy (Ustawa z dnia 8.12.2017), występuje w rozliczeniach związanych z usługą dystrybucji energii elektrycznej.

Obowiązek pobierania opłaty mocowej został wyznaczony na okres od 1 stycznia 2021 r. Fundusze zebrane z tej opłaty będą wykorzystywane na budowę nowych i modernizację już istniejących elektrowni, w celu zapewnienia stabilności dostaw energii elektrycznej dla odbiorców końcowych.

Czym jest opłata mocowa?

To przeniesiony na odbiorcę końcowego koszt wynikający z dopłat do źródeł wytwórczych w zamian za moc, którą stawiają do dyspozycji Polskich Sieci Elektroenergetycznych dla utrzymania wymaganych rezerw mocy dyspozycyjnej w Krajowym Systemie Elektroenergetycznym. Koszt zakontraktowanej przez PSE w drodze przetargu całkowitej mocy elektrycznej pozostającej w gotowości do dostarczania do systemu został przeniesiony na wszystkich odbiorców jako opłata mocowa obowiązująca od października 2020.

Dlaczego opłata mocowa jest pobierana?

W celu zebrania środków na wypłatę wynagrodzenia za świadczenie usługi pozostawania w gotowości do dostarczania mocy elektrycznej do systemu elektroenergetycznego i dostarczania tej mocy do systemu w okresach zagrożenia.

Zgodnie z zasadami kalkulacji taryf, koszty rynku mocy są alokowane do kosztów uzasadnionych jako usługa utrzymania stabilności sieci, dlatego są one przenoszone jako składowa opłaty taryfowej za dystrybucję i przesył energii elektrycznej.

Według Art. 70. 1. Ustawy o rynku mocy stawki opłaty mocowej ustala się odrębnie, w odniesieniu do odbiorców końcowych:

1) dla gospodarstw domowych – jako stawkę miesięczną, zależną od rocznego zużycia energii elektrycznej,

2) innych niż określonych w pkt 1 – jako stawkę stosowaną do wolumenu energii elektrycznej pobranej z sieci w wybranych godzinach doby, wyrażoną w złotych za kWh energii elektrycznej.

Z zapisu wynika, iż dla wszystkich przedsiębiorców opłata mocowa jest doliczona do rzeczywistego zużycia energii w [kWh], ale tylko „w wybranych godzinach doby” czyli w określonych godzinach szczytowego zapotrzebowania na moc.

Corocznie Prezes URE wyznacza i publikuje nie tylko stawki opłaty mocowej na kolejny rok, ale również godziny szczytowego zapotrzebowania na moc w systemie – odrębnie dla kwartałów roku dostaw (w każdym kwartale zmieniają się godziny szczytowe, szczególnie dotyczy szczytu popołudniowego).

Przyczyną, która może przez cały czas utrudniać wdrożenie rozporządzenia wykonawczego ustalającego sposób wyznaczenia godzin, w których ma być doliczana opłata mocowa, to zainstalowane u odbiorców układy pomiarowo-rozliczeniowe. Ich odczyty są dostosowane do programowania godzin w istniejących maksymalnie trzech grupach taryfowych lub w ogóle nie mają stref czasowych. Wyznaczenie godzin szczytowego zapotrzebowania dla poboru opłaty mocowej w innych godzinach niż istniejące strefy będzie wiązało się z koniecznością rejestracji zużyć godzinowych przez wszystkie układy pomiarowe w kraju.

W związku z powyższym, obecnie obowiązują godziny, zgodnie z godzinami tzw. okresu zagrożenia określonego w Rozporządzeniu Ministra Energii z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie wykonania obowiązku mocowego. W latach 2021 i 2022 została ustalona jako stała w ciągu roku i naliczana w godzinach od 07:00 do 22:00 w dni robocze.

Zmienność i odchylenie standardowe profili zapotrzebowania w punkcie wymiany z zewnętrzną siecią publiczną stają się istotne wobec przyjętych w czerwcu 2021 roku zmian w Ustawie o Rynku Mocy (Ustawa z dnia 23 lipca 2021) mających na celu wprowadzenie obniżek opłaty mocowej w zależności od dobowej zmienności profilu zużycia energii elektrycznej. Nowy warunek obliczenia możliwej do uzyskania obniżki wysokości opłaty mocowej, bazuje na wielkości stosunku średniego zużycia energii elektrycznej w godzinach szczytowego zapotrzebowania na moc w systemie elektroenergetycznym, czyli w godzinach naliczania opłaty mocowej, do średniego zużycia energii elektrycznej w pozostałych godzinach doby.

Zmienność profilu dobowego oblicza się zgodnie z wzorem zawartym w wskazanej Ustawie:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

∆s – wskaźnik różnicy dobowego poboru energii [%]

n – godzinę doby obowiązywania opłaty mocowej [h]

m – godzinę przypadającą w godzinach innych niż godziny obowiązywania opłaty mocowej [h]

ZSn – wolumen energii elektrycznej pobranej w godzinie n, [kWh]

ZPSm – wolumen energii elektrycznej pobranej w godzinie m, [kWh]

Obniżki opłaty są kalkulowane odrębnie dla czterech kategorii grupy odbiorców, dla których zużycie dobowe waha się w określonych granicach. Dla odbiorców, dla których wskaźnik ∆s mieści się w granicach: do 5%, od 5% do 10% oraz od 10% do 15 % wprowadza się współczynniki obniżające opłatę w wysokości odpowiednio: 0,17; 0,5; 0,83.

Opłaty mocowej nie da się uniknąć, ale jest wiele sposobów na obniżenie jej wysokości. Jedną z możliwości jest wcześniej wspomniana inwestycja w fotowoltaikę. Obniżenie zużycia energii elektrycznej to także obniżenie wysokości opłaty mocowej.

Źródła:

Grzegorczyk Filip (red.), Wiśniewska Urszula (red.), Rynek mocy. Komentarz, Opublikowano: WKP 2021.

W razie pytań i wątpliwości związanych z powyższą materią zapraszamy do kontaktu z naszymi ekspertami:

Piotrem Włodawcem: wlodawiec[at]prokurent.com

Łukaszem Moczydłowskim: moczydlowski [at] prokurent.com

Pawłem Wróblewskim: p.wroblewski [at] elbudbis.pl

Autorzy:

Piotr Włodawiec – Radca prawny / Starszy Partner

Łukasz Moczydłowski – Adwokat / Starszy Partner

Paweł Wróblewski – Prezes Zarządu ElbudBis

Relkonds

Materiał przygotowany we współpracy z: