Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 16 lipca 2025 r. (SSO Dariusz Rutkowski) w sprawie o sygn. XXVIII C 8952/21 przeciwko Santander Bank Polska S.A.:
I. ustalił, iż Umowa kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM nr (…) z 2008 r. jest w całości nieważna;
II. ustalił, iż Umowa kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM nr (…) z 2008 r. jest w całości nieważna;
III. umorzył postępowanie, w zakresie roszczenia o zapłatę kwoty (…) PLN oraz odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty (…) PLN za okres od dnia (…) do dnia (…);
IV. zasądził od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę (…) PLN z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia (…);
V. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;
VI. zniósł koszty postępowania między stronami.
W ustnym uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że:
a) obie sporne umowy kredytowe zawierały postanowienia abuzywne, których eliminacja skutkuje upadkiem umów w całości;
b) w związku z częściowym cofnięciem powództwa przez powodów (z uwagi na potrącenie wzajemnych wierzytelności), dokonanym pismem procesowym z dnia (…), Sąd umorzył postępowanie w zakresie roszczenia o zapłatę objętego tym cofnięciem;
c) uwzględnił roszczenie o zapłatę jedynie w zakresie kwoty (…) PLN;
d) przy ocenie powyższego roszczenia Sąd uwzględnił złożone przez powodów w dniu (…) oświadczenie o potrąceniu, uznając jednak jego skuteczność wyłącznie w odniesieniu do należności głównych objętych tym oświadczeniem, albowiem zdaniem Sądu nie istniały podstawy do potrącenia również odsetek ustawowych za opóźnienie, ponieważ potrącenie wywiera skutek z mocą wsteczną – tj. od chwili, gdy powstała możliwość dokonania potrącenia – w efekcie czego odsetki zostały unicestwione (w tym zakresie Sąd powołał się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, m.in. na wyroki: z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. akt V CSK 242/13; z dnia 21 stycznia 2004 r., sygn. akt IV CK 362/02; z dnia 5 marca 2019 r., sygn. akt II CSK 41/18);
e) skoro roszczenia powodów zostały uznane jedynie w 50%, Sąd postanowił o zniesieniu kosztów postępowania między stronami.
Wyrok jest nieprawomocny.
Postępowanie w I instancji trwało 48 miesięcy.
Sprawę prowadzi r. pr. Grzegorz Godzina.
